همزمان با پایان تعطیلات نسبتا طولانی پایان سال در ایران اعلام شده است که نزدیک به ۹۰۰ نفر در تصادفات و سوانح جاده ای جان خود را از دست داده اند. البته سه یا چهار برابر این تعداد نیز زخمی شده اند که یا در بیمارستان ها و یا بصورت بستری در خانه ها مداوا می شوند. این حجم از سوانح جاده ای و خسارات انسانی و مالی ریشه در مشکلاتی دارد که غیراستاندارد بودن وسایل نقلیه ، نقص در آموزش های رانندگی و مهمتر از همه وجود نقاط حادثه خیز جاده ای در کشور از آن جمله می باشد.
در این ارتباط اخیرا جانشین پلیس راه راهور فراجا اعلام کرد ه است که
فرسودگی ۳۲ درصد ناوگان حمل و نقل کشور و وجود ۴۱۰۰ نقطه حادثه خیز در جاده‌ها و معابر از جمله علت های بروز تصادفات هستند.
جانشین پلیس راه راهور فراجا با اشاره به ضرورت ارتقای فرهنگ ایمنی در سطح کشور گفت:‌ به ازای هر نفر که در اثر سانحه رانندگی جان خود را از دست می‌دهد ۵ میلیارد تومان به طور مستقیم و غیر مستقیم به کشور خسارت وارد می‌شود.
سرهنگ سیاوش محبی در مورد چرخه معلول سازی و مرگ در جاده‌های ایران بیان داشت: امروزه اثرات قابل ملاحظه تصادفات در ابعاد فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی بر کسی پوشیده نیست. در حال حاضر روزانه تقریبا در هر ساعت دو نفر در اثر سانحه رانندگی جان خود را از دست می‌دهند و به ازای فوت هر دو نفر نیز ۲۰ تا ۲۵ نفر مجروح و معلول می‌شوند.
وی با بیان اینکه بر اثر سوانح رانندگی سالانه بسیاری از خانوارها به دلیل از دست دادن سرپرست خانوار دچار فقر می‌شوند،  ادامه داد: در اثر سوانح رانندگی سالانه حدود ۶ هزار زن، بی‌سرپرست می‌شوند و سالانه ۸ درصد به کشور خسارت وارد می‌شود.
جانشین پلیس راه فراجا تصریح کرد: به ازای هر نفر که در اثر سانحه رانندگی جان خود را از دست می‌دهد ۵ میلیارد تومان به طور مستقیم و غیر مستقیم به کشور خسارت وارد می‌شود.
ارتقای فرهنگ ایمنی، ضرورتی رها شده
وی با اشاره به اینکه برای ارتقای فرهنگ رانندگی اگر به شیوه‌های هنرمندانه در صدا و سیما آموزش‌ها پخش شود بسیار تاثیر گذار خواهد بود گفت: برای کاهش تصادفات باید ابتدا به سمت ارتقای فرهنگ ایمنی حرکت کرد در صورتی که اکنون ما به دنبال ارتقای فرهنگ رانندگی بوده‌ایم و فرهنگ ایمنی را رها کرده‌ایم.
محبی با بیان اینکه در حال حاضر ۳۳ دستگاه و نهاد در امر ترافیک و تصادفات دخیل هستند و باید تمام نهادها با این دشمن خاموش اجتماعی برخورد کنند. بگفته وی در سال ۸۵ سالانه تقریبا ۲۷ هزار نفر جان خود رادر اثر تصادفات از دست می‌دادند ولی اکنون این آمار به ۱۷ هزار نفر در سال رسیده که نشان می‌دهد برخی از سازمان‌ها کار خود را انجام دادند ولی بایستی در راستای این مهم سازمان‌هایی که وظیفه خود را انجام نداده‌اند بازخواست شوند.
به گفته جانشین پلیس راه راهور فراجا، از سال ۹۵ تا کنون ۵۰۰ نقطه حادثه خیز در جاده‌ها رفع شده و تعدادی از علائم و هشدارها در نقاط حادثه خیز آشکار سازی شده است و اکنون ۲۸۰۰ نقطه حادثه خیز در جاده‌ها و ۱۳۰۰ نقطه حادثه خیز در شهرها وجود دارد که باید رفع شوند.
جانشین پلیس راه راهور فراجا با بیان اینکه در حال حاضر ۳۲ درصد ناوگان حمل و نقل کشور دچار فرسودگی شده است و این فرسودگی ناوگان باعث شدت تصادفات می‌شود بیان داشت: متاسفانه بسیاری از خوروهای تولید داخل در اولین برخورد یا تصادف از رده خارج می‌شود و حتی برخی نیز دچار انفجار می‌شوند.
وی اذعان داشت: پلیس راه در ده سال گذشته بسیاری از خودروسازان را مقصر تصادفات اعلام کرده است ولی متاسفانه نتوانسته جلو تولید خودروهای بی کیفیت را بگیرد.
محبی که در یک برنامه رادیویی صحبت می کرد، در خاتمه سخنانش با تاکید بر اینکه هوشمند سازی در کاهش تصادفات تاثیر گذار است و هوشمند سازی یعنی تحکیم امنیت، اجرای قانون و عدالت، اظهار کرد: اکنون ما در هوشمند سازی هم عقب هستیم و با توجه به وجود بیش از ۲۹۶ هزار کیلومتر راه، ۲۰۰۰دستگاه دوربین ثبت تخلفات در جاده‌ها وجود دارد که ۲۰۰ دوربین هم دچار نقص فنی شده است.
وقتی دنبال مقصر تعداد بالای تصادفات در ایران هستیم، باید به این نکته اشاره شود که برخورد صادقانه با مشکلات و مسائل نقطه آغازین گشوده شدن گره آنهاست.
در این رابطه، باید یادآور شد که براساس نظر کارشناسان مستقل در خصوص چرایی آمار بالای سوانح و تصادفات در ایران سهم هریک از سه عامل اثرگذار در تصادفات و سوانح یعنی یعنی انسان با سهم ادعایی ۷۰ درصدی و سی درصد نیز برای خودرو و جاده در بروز تصادفات نمی تواند صحیح باشد. باید پذیرفت که راننده یک وسیله نقلیه به هر میزان که ماهر و متخصص باشد در برابر فرسودگی خودرو و وجود قطعات غیراستاندارد، در جاده ای که پیچ های خطرناک غیر اصولی دارد، شانسی برای نجات وسیله نقلیه از سانحه پیش رو نخواهد داشت.
باردیگر تاکید باید کرد که برخورد صحیح و صادقانه با مشکلات گام اول در اصلاح معضلات و یافتن راه حل محسوب می شود، باید توجه داشته باشیم که سهم راننده بویژه در بخش حمل و نقل عمومی به هیچ عنوان نمی تواند هفتاد درصد در بروز تصادفات باشد. به عبارتی متولیان امر در سخنان خود در مجامع عمومی وقتی سخن از تصادفات و آمار بالای آن به میان می آید باید متوجه این حقیقت باشند که جاده ها و ناوگان حمل و نقل عمومی و حتی خودروهای شخصی در این کشور دارای ایرادات اساسی و در یک کلام غیراستاندارد هستند. در چنین شرایطی باید معجزه روی دهد تا آمار هجده تا بیست هزار کشته سالانه و نزدیک به چهارصدهزار معلول و زخمی این سوانح از میان برداشته شده یا کاهش یابند. علاوه براین باید توجه داشته باشیم که تعداد خودروهای در حال حرکت در سطح کشور نسبت به گنجایش جاده های برون شهری و داخل شهری متناسب نیست و باید نسبت به رعایت استانداردهای پذیرفته شده جهانی در این بخش اعمال نظر شود.
در بخش آموزش های رانندگی نیز باید و حتما تجدید نظر صورت گیرد و در این رابطه از تجارب کشورهای موفق در مهار سوانح جاده ای و داخل شهری بهره گیری شود.