مردم بر سرو سینه زنان و با سردار شعارهایی در حال بدرقه شهدایی هستند که در راه خدمت به این مردم شهید شدند.
انبوه جمعیت در حال وداع با  رئیس‌جمهور و امام جمعه و استانداری هستند که در اوج محبوبیت رفتند.
 آیت الله سید ابراهیم رئیسی خادم‌الرضا(ع) و هشتمین رئیس جمهوری اسلامی ایران که عصر یکشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ در مسیر بازگشت از مراسم افتتاح سد قیز قلعه‌سی به سمت شهر تبریز، در منطقه ورزقان استان آذربایجان شرقی دچار سانحه هوایی شده بود، به همراه همراهانش، همزمان با شب ولادت امام رئوف علی ابن موسی الرضا (ع) به مقام رفیع شهادت نایل شد.
آیت الله آل هاشم، نماینده ولی‌فقیه و امام جمعه تبریز، حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه، مالک رحمتی استاندار آذربایجان شرقی، سردار سید مهدی موسوی فرمانده یگان حفاظت رئیس‌جمهور و تعدادی از محافظین و خدمه بالگرد از سرنشینان بالگرد حامل رئیس‌جمهور بودند.

میدان شهدای تبریز، در اولین روز از خرداد ماه و همراهی طراوت بهاری با نم نم باران و سجده درختان، میزبان پیکر مطهر شهدای خدمت بود، شهدایی که روز سی‌ام اردیبهشت ماه در راه بازگشت از آئین بهره‌برداری از سد قیزقلعه‌سی در سانحه بالگرد، به فیص شهادت نائل آمدند.
تشییع راس ساعت ۹:۳۰ صبح شروع شد، اما خیابان‌های منتهی به میدان شهدای تبریز مقابل استانداری آذربایجان شرقی که از صبح محدودیت‌های ترافیکی در آن اعمال شده بود، میزبان مردمی بود که از استان‌های همجوار و شهرستان‌های این استان راهی محل بدرقه پیکرهای مطهر شهدای خدمت شدند.
به دلیل اعمال محدودیت‌های ترافیکی جهت برگزاری هرچه باشکوه مراسم تشییع، خودروها در مسافتی بسیار دور از محل، پارک شدند و مردم خستگی ناپذیر با چشم‌های اشکباران راهی میدان شهدا شدند.
شهر مهمان دارد، آن هم چه مهمان‌هایی، شهید جمهور، وزیر، نماینده ولی فقیه و استانداری جوان و محبوب که از راه ماموریت بازگشته‌اند. مردم از هر گوشه برای تماشای این بازگشت باشکوه آمده‌اند.
مسیر منتهی به میدان شهدا از میدان ساعت تبریز، خیس باران تند خرداد ماه بود که تنها دقایقی قبل، از نفس افتاده و مردم آذربایجان و استان‌های همجوار در زیر شکوفه باران بهاری و با چشمانی‌تر از وداع یاران برای بدرقه یاران و شهدای خدمت آمده‌ بودند.
هنوز پیکر شهدا نرسیده اسم حاج مهدی رسولی آمد، حضار انگار که گم شده‌شان را یافته باشند با مداحی او ناله سر می‌دهند و همین که مداح می‌گوید جای حاج آقا آل هاشم در این جمع خالی است، دیگر صدا به صدا نمی‌رسد و صدای گریه‌ها بلند می‌شود.